Henri Hugen 21 maart 1956 – 27 juli 2019
Afgelopen donderdagavond zagen we Henri of "Huugje” zoals we hem vaak noemden, met een aantal spelers van Veteranen LA op een aangenamere plek dan het hete hockeyveld. En het was goed!
Zaterdagochtend overleed hij in zijn slaap. Het is voor ons team onwerkelijk om te ervaren dat we Henri niet meer in ons midden hebben. We zullen zijn immer aanwezige lach, zijn aandacht, zijn zorg voor het team, zijn vriendelijkheid en zijn sociale hart heel erg gaan missen.
Begin jaren tachtig heeft Henri zich aangemeld als lid bij Upward. Daarvoor speelde hij bij de hockeyvereniging Dieren. Zijn instinct voor het maken van doelpunten bleek groot. Hij maakte er veel. Dat viel ook de technische commissie op, zodat hij voor selectieteams werd uitgenodigd. Hij had echter twee uitdagingen te overwinnen. Hij moest beter worden dan Paul v/d Steur en hij moest (veel) trainen. Hij koos ervoor om Paul (en natuurlijk ook Margriet Bleyerveld) uit te dagen bij de competitie voor het Gouden Club Kanon, de jaarlijkse prijs voor het meest scorende lid. In die tijd had Upward 7 herenteams en Henri zette zijn kaarten op Heren 4. Mocht ooit nog iemand die fraaie houten erelijst terugvinden dan is zijn naam daar meerdere keren op terug te vinden.
In 2013 meldde Henri zich aan bij Upward LA. Zijn gevoel voor een goede positie bij het hockeydoel was hij niet kwijtgeraakt, nee hij eiste die positie zelfs gewoon op! En dat gunden we hem van harte. Ik denk dat hij zich nog elke goal bij ons wist te herinneren. Het sociale effect van zijn aanwezigheid was groot. Wij kregen vaak complimenten van onze tegenstanders dat ze graag tegen ons speelden omdat de catering van Upward LA zo goed was. Henri had als zoon van de eigenaar van de Peerdestal de horeca in zijn bloed. Met hulp van enkele andere teamleden en de Upwardcrew, was hij de belangrijkste animator en vormgever van een aangename aftermatch.
Ook zullen we hem als altijd beschikbare clubscheidsrechter gaan missen. De wijze waarop hij in die functie oordeelde was mild en behulpzaam voor een prettig verloop van de wedstrijd. En zo functioneerde hij ook als fysiotherapeut. Hij stond altijd klaar bij weer en wind en bij nacht of ontij. Bijna alle teamleden zijn wel eens door hem "Old School” bij blessures weer wedstrijd klaar gemaakt. En hij maakte alles aangenaam. In de ochtend was er koffie bij de behandeling, "bij de prijs inbegrepen zei hij dan” en als je tegen vijven aan de beurt was, dan stond er na afloop altijd een goed glas wijn of een fris biertje voor je klaar.
We moeten afscheid nemen van een fijngevoelig mens met oog voor zijn naasten, een fijne hockeymaat en bovenal een goede vriend, maar voor ons ben je niet dood, want telkens zal er hier of daar wel iemand weer herinneringen aan je ophalen.
Wij wensen zijn dochter Karen en zijn zoon Jasper, zijn kleinkinderen, Monique en verder alle naasten alle sterkte en wijsheid toe bij het verwerken van dit grote verlies.
Henri, Huug, Huugje we gaan je vreselijk missen.
Veteranen HLA, 28 juli 2019
